1. Di' naskiĝas, forto falas,
Mond-sinjoro nude tremas;
fajro frostas, brilo palas,
Senfinulon limoj tenas:
Fil' de gloro en mizero;
Vivon Morto jam strangolas.
Vort' karniĝis sur la tero,
inter ni kunloĝi volas.

2. Kio grandas pli ol tero?
Di' rezignas Sian ĝojon.
Ne plezuro, sed sufero
sekvas Lian homan vojon.
Por nin savi de l' kolero
kiel pek-ofer' Li rolas.
Vort' karniĝis sur la tero,
inter ni kunloĝi volas.

3. Li, en povra stal' naskito,
trogon havas, ne lulilon.
Brutoj staras ĉe la lito,
fojno kovras Dian Filon.
Malriĉuloj kun sincero
Lin salutas, Lin konsolas.
Vort' karniĝis sur la tero,
inter ni kunloĝi volas.

4. Levu manon, Di-infano,
nian karan landon benu,
ke konsil' al ni kaj sano
kaj per Vi bonfarto venu.
Vi fortigas en espero,
kiam Vi al ni parolas.
Vort' karniĝis sur la tero,
inter ni kunloĝi volas.