1 Døyparen stend ved Jordans Strand,
Lydt um Guds Rike han ropar.
Gitordet gjeng um By og Land,
Løkkar dei høyrande Hopar.
Alle, som venta Herrens Trøyst,
Lengtande lyda paa hans Røyst,
Stundande etter Guds Rike.

2 Døyparen Morgonstjerna er,
Varslar at Soli vil renna.
Bod um den Komande han ber,
So dei kann Frelsaren kjenna.
Han er den Røyst i Øydeland,
Ropande ut til alle Mann:
Rydje no Ved syre Herren!

3 Vegen det er Umvednings Veg.
Syndi vil Veg honom meinka.
Um ifraa Synd aa venda deg,
Det er Guds Stigar aa beinka.
Syndi som heve ført dig villt,
Gjera deg maa i Hjartat illt.
Lækjaren er fyr dei Sjuke.

4 Difyre kallar han til Bot
Kvar, som Guds rike vil vinna.
Søkjer du sjuk i Hjarterot,
So skal du Frelsaren finna.
Døyparen ropar daa med Fynd:
Sjaa det Guds Lamb, som ber vaar Synd!
Syrgjande Syndar han fagnar.

5 Døyparen viser burt fraa seg, –
Stjerna fyr Soli maa vika, –
Viser til Jesus, Livsens Veg,
vegen, som aldri vil svika.
Difyr Johannes fekk den Ros:
Han var eit straalande dus Ljos,
Lysande fram til vaar Frelsar.

6 alle, som vil Guds Riek sjaa,
Alle, som Livet vil smaka,
Inn um Johannes ganga maa,
Honom til Vegvisar taka!
Berre i Bot og Tru paa Krist
Finna me Vegen, det er visst.
Det vil oss Døyparen læra.